gün geçti yazılmadık kelimeler yazmaya başladık sol göğsümüzle
parmak uçlarımızdan iliklerimize kadar işledi yalnızlık
unutmadık
unutamadık
kıyametler koparken her ayrılık sonrası yüreğimizde
bir türlü bilemedik ayrılığın ayrılığa dönüşmemesi için gereken o matematiği
ben seni hangi buhranda hangi ayrılık sonrası kaybettim de
bilemedin sevmemeyi kopelia
alışılmadık bir hikaye sun bana
yalnızlık kuruntusu seni alıp götürdü benden bilirim
hangimiz yalnız değiliz ki be kopelia
hangimiz ?
şu tutamadığımız dilimiz
fazla olan sevgimiz
dahası
bitmek bilmeyen kederimiz var bizim
oysa sen
masallara sığmayacak kadar güzel
ve
korkmayacağın kadar akıllı değil miydin
acıyı benimsemek
özümsemek
kolay değildi bilirim
yağmur sonrası toprak kokusu gibi
ferah olsun gidişin
ben seni
hiç varolmayanlar ülkesinin
bilinmeyenler üyesiyken
dağlar tepeler düz iken
zaman henüz keşfedilmeden
sonsuz bir sevgiyle sevdim
kağıtlara yazılmamış
henüz yaşanmamış
kekremsi tümcelerle
kırmızı en çok sana yakışırdı
aşk kırmızısı
şimdi ancak kırmızımsı hikayelerle varsın sen
asla
gerçek olmayan
olmayacak olan
bense acıyorum sana
bundan sonra ne sen
ben olabilirsin
ne ben
sen
biz akıl ile duygu gibi ayrı
aşk gibi eskiyiz
YASAKLI MAVİ KELEBEK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder