Hep mücadele etmek zorunda kaldım..
Sevdiğim sevdiklerim yada sevenlerim için..
Yaşamak için..
... Yalnızda devam edebilmek için.
Yarım kalsamda çoğu zaman hiç vazgeçmedim..
Bunun için yüreğim nasırlaştı yüzüm duvarlaştı..
Duygularımı belli edemez oldum..
Yada duygu nedir bilmez..
Acımasız görüldüm hatta bazen..
Katı..
Birazda soyutlamış kendini..
Ama bilmediler içimi..içim hala kırılgan benim..
Hala var gözyaşlarım..
Öyle dışımdan bilmediğiniz içime akan gözyaşlarım...!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder